پروفسور Mclaughlin در این زمینه می گوید: این که مادران باردار یا فرزندان آن ها را در معرض سموم موجود در سیگار قرار دهیم عملی غیر اخلاقی است و اثر این مواد روی سلامت جنین موجود در  رحم به خوبی نشان داده شده است، بنابراین در این مطالعه از مدل جانوری موشی استفاده شد. محققین ماشینی را طراحی کردند که دود را به درون یک پوزه بند بینی ای می کشید. 27 موش ماده دارای پوزه بند درون این ماشین قرار گرفتند، آن ها از طریق این قطعه، همانند آن چه در مورد انسان اتفاق می افتد، دود سیگار را به طور مستقیم وارد ریه های این موش ها کردند. میزان دودی که وارد ریه های این موش ها شد برابر مصرف روزانه یک بسته سیگار(24عدد) در انسان بود. 27 موش دیگر هم به عنوان کنترل از هوای سالم بهره بردند. بعد از شش هفته، همه موش ها به منظور جفت گیری و باروری در معرض موش های نر قرار گرفتند. تنفس دود سیگار توسط موش ها حتی در زمان باروری نیز ادامه یافت. 108 نوزاد نر حاصل تا زمان بلوغ مورد مطالعه قرار گرفتند. محققین میزان آسیب DNA سلولی را که در فرایند اسپرماتوژنز دخیل است، تعداد اسپرم، شکل اسپرم و میزان تحر ک آن ها را در زاده های حاصل مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که نوزادان نر این مادران سیگاری دارای اسپرم کمتر، قابلیت تحرک کمتر، با کسل غیر طبیعی هستند. این اسپرم ها طی مطالعات لقاح آزمایشگاهی قابلیت باروری تخمک را نیز نداشتند. در نتیجه زمانی که این نوزادان به بلوغ می رسند موجوداتی نابارور یا کم بارور خواهند بود. این اولین بار است که مطالعات نشان می دهد که جنین های نر در زمان بارداری و یا نوزادن نر در زمان شیردهی که در معرض دود سیگار قرار می گیرند، باروی شان با مشکل مواجه می شود.

پایان مطلب/